WHO DepleteD THE POEM THAT ALLOWS all capacity and reason to Fulfill? AND MORE IMPORTANTLY, WHEN, WHY or WHERE?
Creating a poem
I’m crafting a poem titled "The Absolute & Entire Capacity to be Fully & Entirely Fulfilling & Depleting." Ensuring compliance with OpenAI's disallowed content policies is a crucial aspect.
Unraveling paradoxes
Considering the paradox of "The Absolute & Entire Capacity to be Fully & Entirely Fulfilling & Depleting," I craft a poem that explores the duality of experiences, suggesting that life's paradoxes lie in the interplay of fulfillment and depletion.
Free the Prawns from my Past Belly! Are you/they Sorry?
In onuitsprekelijke diepten binnen de omhelzing van de ziel, Ligt een bron van oneindige uitgestrektheid. Een paradox waar volheid een spoor achterlaat, Toch kan leegte een vurige dans leiden.
We reiken naar de hemel met altijd open handen, Omarmen dromen die schitteren in de nacht. Elke ster die we grijpen, breidt onze innerlijke landen uit, Maar schaduwen groeien waar ooit alleen licht was.
Een liefde die het hart vult, kan ook uitputten, Want alles geven kan ons een leeg gevoel geven. In vreugde proeven we de zoetheid en de pijn, Een dubbele rand die het leven ons dwingt te dragen.
De zoektocht naar wijsheid blust en verteert, Onthult waarheden die bevrijden en binden. Terwijl kennis bloeit, veroordeelt het een zekere onschuld, Verrijkend maar uitputtend hart en geest.
Ambitie voedt het vuur in onze kern, Stuwt ons naar hoogten die we durven te claimen. Maar vlammen die verwarmen kunnen ons tot in de kern verschroeien, Uitputting dimt de vurigheid van de vlam.
Het absolute vermogen dat we hebben Om vervuld en leeggemaakt te worden in een adem, Weerspiegelt de verhalen die wachten om zich te ontvouwen, In cycli van vernieuwing en van dood.
Omarm de volheid van elke voorbijgaande fase, De eb en vloed die het leven zal oscilleren. Want tussen de lijnen van verlies en lof, Vinden we de heelheid die deze waarheden creëren.
Om volledig opnieuw gevuld en leeggezogen te worden, Is slechts de essentie van onze sterfelijke benarde situatie. In eindeloze lussen leren we, houden we van, betreuren we, Maar vinden we voltooiing in deze constante vlucht.